Totally different..
Blijf op de hoogte en volg Hanna en Joanne
24 Juli 2014 | India, Raxaul
Iedere ochtend om 6.15u (Nederlandse tijd: 2.45u) rinkelt onze wekker, tijd voor een verfrissende douche, ons driedelig zusterpak en ons ontbijt. Ontbijt is iedere ochtend 2 toast met ei, een thee van Hollandse komaf en een malariapil.
O en heel af en toe springt er een ‘nog-net-niet-geroosterde’ salamander uit onze broodrooster, ze worden steeds leuker.
Woensdagochtend begon meteen lekker hectisch, er kwam een mevrouw binnen met stromend bloedverlies langs haar benen. Geen dokter of zuster te bekennen. Joanne heeft meteen aan haar buik gevoeld, deze was plankhard. Dus we dachten meteen aan een solutio (placenta die losligt, waardoor kind geen zuurstof meer kan krijgen), dit kan niet goed gaan.. De dokter kwam “toevallig” langs en zag al een hoofd, vroeg aan Joanne of ze bevallingen deed en of ze deze mevrouw wilde begeleiden. Joanne snel haar handschoenen aan en na 8 persweeën werd een heel slap kind geboren. Geen ademhaling, dus op naar de reanimatietafel. Reanimeren gaat hier niet steriel, ze gebruiken kapjes die echt heel goor zijn. Hoe heftig om te zien, maar na insufflaties en beademing reageerde de baby, het gaat nu goed met hem! Mevrouw verloor veel bloed tijdens het persen en toen het kind kwam en de placenta volgde direct achter het kind. Onze diagnose was dus juist, gelukkig waren we er op tijd bij, dit had niet langer moet duren.
Deze zelfde tijd was Hanna aan de andere kant van het gordijn een vrouw aan het coachen met mega persdrang, maar geen volledige ontsluiting. Geen zuster die de vrouw niet vertelde dat ze niet mocht persen, dus Hanna voelde een oedemateuze rand, wat resulteert in een nog langer verloop van de baring. We hebben interventies toegepast en na 3,5 uur had ze eindelijk volledige ontsluiting. Wat was ze blij dat Hanna er was en dat zij continue begeleiding gaf.
De zusters hier zijn erg kortaf, slaan de vrouwen en trekken aan hun haar. Het zal vast hun manier van begeleiden zijn! Maar soms is het lastig om dit te zien. Er wordt nooit iets aan ze uitgelegd, dat maakt dat vrouwen heel vaak in paniek zijn en heel veel schreeuwen.
De normale gang van zaken is dat wanneer het kind wordt geboren, moeder mag zien of het een largi of larga is, en het meteen wordt weggehaald bij moeder. Daarna wordt er door een andere zuster een voetafdruk gemaakt van de baby, wordt het gewogen en krijgt een bandje om met de naam van de moeder. Vervolgens wordt het kind, na een uur, meegenomen naar een loket, waar de naam van de vader wordt omgeroepen. Vader komt naar het raampje toe, dan laten ze het kindje zien en of het een jongen of meisje is en vader zet een handtekening. Pas daarna wordt het kind bij de moeder gelegd voor borstvoeding.
Wij hebben bedacht dat we in tussen tijd, omdat moeder zo alleen erbij ligt, een foto kunnen maken van het kind (Ode aan de uitvinder van de mobiele telefoon met camera), om alvast haar kindje te kunnen laten zien. We hebben heel veel mooie reacties hier al op gekregen. Vaak zijn Indiase vrouwen wat onwennig met ons, maar we hebben al heel veel mooie glimlachjes gekregen. Een glimlach is toch het allermooiste wat je hier kan krijgen.
Woensdagmiddag zijn we gezellig met vijf meiden naar de markt geweest voor kleding en sjaals. We hadden iemand met ons mee die hier al voor 4 maanden werkzaam is, zij weet de goede winkels wel te vinden! Het is erg gezellig met andere housemates, ’s avonds hebben we zelfs nog de Kolonisten van Catan gespeeld!
Vandaag is een hele regenachtige dag, we werden vannacht wakker van onweer en het is ‘maar’ 30 graden! We komen even helemaal bij!
Vanochtend op de verlosafdeling kwam er een meisje binnen met een eclamptisch insult (n.a.v. een zwangerschapsvergifting). Haar bloeddruk was 180/140. Ze was heel erg aan het schokken, ze hebben haar aan voeten en armen vastgebonden aan het bed. Vervolgens magnesium toegediend, ze was er echt heel slecht aan toe. Op dit moment liggen er drie vrouwen in deze kamer, voortdurend komen er zulk soort patiënten binnen. Heftig om te zien dat dit meer regel is dan uitzondering, mede door de ongecontroleerde zwangerschappen en te weinig medische hulp.
Verder was er één bevalling vandaag en was het erg rustig, dat mocht ook wel want afgelopen nacht was het topdrukte.
We kunnen het steeds beter vinden met alle zusters. En er zit een flirt (mannelijke arts) op de ‘emergency’. Hanna en ik hebben een list bedacht dat we gaan vertellen dat we allebei getrouwd zijn. We moeten alleen gaan we bedenken op welk moment en hoe we die list gaan uitvoeren. Als hij komt, hij is ineens heel vaak op de verlosafdeling, moeten we echt heel hard lachen.
Als we naar ons huis gaan hebben we nu een omweg gevonden. Onze reguliere gang was namelijk dat we door de ‘emergency’ (spoedeisende hulp) pas naar buiten kunnen, maar een sluiproute leek ons beter!
Morgen nog één dagje werken en dan hebben we weer weekend!
Wat hebben we deze week al veel meegemaakt, elke dag is weer spannend wat ons te wachten staat. Maar het is ontzettend gaaf dat we dit allemaal mogen meemaken en elke dag voelen we ons gezegend met de gezondheidszorg in Nederland.
Ook denken we en bidden we voor de nabestaanden van de vliegramp, gisteren hebben we hier in India ook een minuut stilte gehouden. Met alle huisgenoten uit allerlei landen, dit was mooi om samen te doen.
Geniet allemaal van jullie vakantie en van het mooie weer in Nederland!
Liefs Hanna en Joanne
O en heel af en toe springt er een ‘nog-net-niet-geroosterde’ salamander uit onze broodrooster, ze worden steeds leuker.
Woensdagochtend begon meteen lekker hectisch, er kwam een mevrouw binnen met stromend bloedverlies langs haar benen. Geen dokter of zuster te bekennen. Joanne heeft meteen aan haar buik gevoeld, deze was plankhard. Dus we dachten meteen aan een solutio (placenta die losligt, waardoor kind geen zuurstof meer kan krijgen), dit kan niet goed gaan.. De dokter kwam “toevallig” langs en zag al een hoofd, vroeg aan Joanne of ze bevallingen deed en of ze deze mevrouw wilde begeleiden. Joanne snel haar handschoenen aan en na 8 persweeën werd een heel slap kind geboren. Geen ademhaling, dus op naar de reanimatietafel. Reanimeren gaat hier niet steriel, ze gebruiken kapjes die echt heel goor zijn. Hoe heftig om te zien, maar na insufflaties en beademing reageerde de baby, het gaat nu goed met hem! Mevrouw verloor veel bloed tijdens het persen en toen het kind kwam en de placenta volgde direct achter het kind. Onze diagnose was dus juist, gelukkig waren we er op tijd bij, dit had niet langer moet duren.
Deze zelfde tijd was Hanna aan de andere kant van het gordijn een vrouw aan het coachen met mega persdrang, maar geen volledige ontsluiting. Geen zuster die de vrouw niet vertelde dat ze niet mocht persen, dus Hanna voelde een oedemateuze rand, wat resulteert in een nog langer verloop van de baring. We hebben interventies toegepast en na 3,5 uur had ze eindelijk volledige ontsluiting. Wat was ze blij dat Hanna er was en dat zij continue begeleiding gaf.
De zusters hier zijn erg kortaf, slaan de vrouwen en trekken aan hun haar. Het zal vast hun manier van begeleiden zijn! Maar soms is het lastig om dit te zien. Er wordt nooit iets aan ze uitgelegd, dat maakt dat vrouwen heel vaak in paniek zijn en heel veel schreeuwen.
De normale gang van zaken is dat wanneer het kind wordt geboren, moeder mag zien of het een largi of larga is, en het meteen wordt weggehaald bij moeder. Daarna wordt er door een andere zuster een voetafdruk gemaakt van de baby, wordt het gewogen en krijgt een bandje om met de naam van de moeder. Vervolgens wordt het kind, na een uur, meegenomen naar een loket, waar de naam van de vader wordt omgeroepen. Vader komt naar het raampje toe, dan laten ze het kindje zien en of het een jongen of meisje is en vader zet een handtekening. Pas daarna wordt het kind bij de moeder gelegd voor borstvoeding.
Wij hebben bedacht dat we in tussen tijd, omdat moeder zo alleen erbij ligt, een foto kunnen maken van het kind (Ode aan de uitvinder van de mobiele telefoon met camera), om alvast haar kindje te kunnen laten zien. We hebben heel veel mooie reacties hier al op gekregen. Vaak zijn Indiase vrouwen wat onwennig met ons, maar we hebben al heel veel mooie glimlachjes gekregen. Een glimlach is toch het allermooiste wat je hier kan krijgen.
Woensdagmiddag zijn we gezellig met vijf meiden naar de markt geweest voor kleding en sjaals. We hadden iemand met ons mee die hier al voor 4 maanden werkzaam is, zij weet de goede winkels wel te vinden! Het is erg gezellig met andere housemates, ’s avonds hebben we zelfs nog de Kolonisten van Catan gespeeld!
Vandaag is een hele regenachtige dag, we werden vannacht wakker van onweer en het is ‘maar’ 30 graden! We komen even helemaal bij!
Vanochtend op de verlosafdeling kwam er een meisje binnen met een eclamptisch insult (n.a.v. een zwangerschapsvergifting). Haar bloeddruk was 180/140. Ze was heel erg aan het schokken, ze hebben haar aan voeten en armen vastgebonden aan het bed. Vervolgens magnesium toegediend, ze was er echt heel slecht aan toe. Op dit moment liggen er drie vrouwen in deze kamer, voortdurend komen er zulk soort patiënten binnen. Heftig om te zien dat dit meer regel is dan uitzondering, mede door de ongecontroleerde zwangerschappen en te weinig medische hulp.
Verder was er één bevalling vandaag en was het erg rustig, dat mocht ook wel want afgelopen nacht was het topdrukte.
We kunnen het steeds beter vinden met alle zusters. En er zit een flirt (mannelijke arts) op de ‘emergency’. Hanna en ik hebben een list bedacht dat we gaan vertellen dat we allebei getrouwd zijn. We moeten alleen gaan we bedenken op welk moment en hoe we die list gaan uitvoeren. Als hij komt, hij is ineens heel vaak op de verlosafdeling, moeten we echt heel hard lachen.
Als we naar ons huis gaan hebben we nu een omweg gevonden. Onze reguliere gang was namelijk dat we door de ‘emergency’ (spoedeisende hulp) pas naar buiten kunnen, maar een sluiproute leek ons beter!
Morgen nog één dagje werken en dan hebben we weer weekend!
Wat hebben we deze week al veel meegemaakt, elke dag is weer spannend wat ons te wachten staat. Maar het is ontzettend gaaf dat we dit allemaal mogen meemaken en elke dag voelen we ons gezegend met de gezondheidszorg in Nederland.
Ook denken we en bidden we voor de nabestaanden van de vliegramp, gisteren hebben we hier in India ook een minuut stilte gehouden. Met alle huisgenoten uit allerlei landen, dit was mooi om samen te doen.
Geniet allemaal van jullie vakantie en van het mooie weer in Nederland!
Liefs Hanna en Joanne
-
24 Juli 2014 - 20:26
Maria:
Zet em op meiden! Ik ga jullie volgen vanuit Roemenië! :) -
24 Juli 2014 - 23:00
Arien:
Leuk om mee te lezen. Als ik dit en het vorige verslag zo lees krijg ik de indruk dat er veel meer bevallingen met bijzonderheden voorkomen dan in NL (maar misschien komen de bevallingen met deze termen ook wel hier voor: ik heb er geen verstand van:P) en dat jullie je kennis flink kunnen gebruiken. Gelukkig nog wel steeds een goede afloop. Succes verder daar!
Groetjes, Anke en Arien -
26 Juli 2014 - 13:48
Marian:
Gaaf meiden, zo te lezen hebben jullie al ontzettend veel mooie en goede dingen kunnen doen! Super, veel succes. Liefs Marian -
27 Juli 2014 - 12:39
Mariette:
lieve hanna en joanne -
27 Juli 2014 - 14:19
Mariette:
Lieve Hanna en Joanne,
hoe gaat het in India,
Ik mis je Hanna en Joanne.
Ik zie dat jullie het naar je zin hebben.
Ik hoop dat jullie levend thuis komen.
Ik hoop dat de weken snel voorbij zijn.
dan kunnen we snel gezellige dingen doen.
En hoe gaat het met de baby's.
En met mij gaat alles goed? Papa
liefs de buren Jaco , Danielle ,Wilbert , Andre , Joel , Jan-Willem ,
Liefs je vriendin Mariette xxx.
Geschreven door je vriendin Mariette .
-
27 Juli 2014 - 18:20
Hanna En Joanne:
Lieve Jet, dankjewel voor je lieve berichtje! Groetjes aan allemaal en geniet van je vakantie! Ik hou van je! X Hanna -
27 Juli 2014 - 20:06
Marieke Sterk In:
Ha joanne en hanneke,wat maken jullie veel mee. Een bijzondere ervaringen. Nog goede weken toegewenst. Gods zegen en nabijheid toegewenst. In onze gebeden denken wij aan jullie. Gr marieke en familie. De
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
