Volop genieten om hier te zijn..

Lieve lezers,

Nog 2 weken & dan zullen we weer in Nederland zijn.
Heel soms kijken we daar een beetje naar uit, hoewel het hier echt heel gaaf is en we nog optimaal genieten van de weken die we hier nog hebben! Vier (Kat, Allana, Ambria & Rosie) van onze vijf huisgenootjes zijn met elkaar op safari in Nepal, dus we leven hier deze dagen met z’n drieën (wij & Ben). Zondag hopen ze weer thuis te komen & het is dus heerlijk rustig.

We worden ook al echte Indiase vrouwen ;p Met onze Indiase kleding lopen wij op weg naar de markt al behendig door het verkeer. We ontwijken koeien, fietsen, motors, vrachtauto's & karren met paarden ervoor. En we kunnen al heel wat luchtjes aan, zonder dat we onze sjaal snel voor onze neus houden! Misschien dat we aan het eind van onze reis kunnen begrijpen waarom mensen verliefd op het land kunnen worden!
Al die kleuren, de hele vele mensen en de geuren, het heeft zo zijn charme.

Dinsdag hoorden we ’s ochtends dat het kindje wat maandag aan het einde van de dag was geboren, helaas diezelfde avond was overleden. Het was heel erg ziek & had veel zuurstoftekort gehad. Erg verdrietig. Wij hadden zelf al een beetje ingeschat dat het zo zou kunnen zijn. Samen hebben we het nog regelmatig over de situatie & we hebben een gesprek gehad met het hoofd van de afdeling. Ze complimenteerde ons over onze inzet en benoemde daarbij ook de fout die deze dokter maakte. In Nederland zou je als arts hiervoor een proces aan je broek hebben hangen, hier gaat men verder tot de (wan)orde van de dag.
Er beviel deze dag een mw. met 44 weken zwangerschap (wat hier normaal lijkt) en er werd op de pre-labourroom een kind geboren na 29 weken zwangerschap. Dit kleine jongetje werd gereanimeerd waar hij goed op reageerde & zowaar na 5 min. begon het manneke te huilen. Dat was echt een heel mooi moment! Nu afwachten hoe hij het op de neonatologie gaat doen!

Soms klinken onze verhalen heel naar & er gebeurt ook een heleboel narigheid. Misschien dat we Nederland zelfs heel saai vinden straks! ;) Maar gelukkig zijn er ook dagen dat er geen nare dingen zijn. Woensdag was zo’n dag! Heel de dag hard gewerkt & in 3 uur tijd werden er 6 kinderen geboren.
(waaronder 1 tweeling). Allemaal gezond en wel. Totaal werden er in 24 uur tijd 18 kinderen geboren. Topdrukte! Sinds deze week voelen we ons ook echt onderdeel van het team. We weten alles te vinden, weten de procedures door te nemen, begeleiden de vrouwen tijdens de bevalling en zorgen voor de kindjes ná de bevalling. Het is ontzettend bijzonder om hier te mogen werken & we blijven ons verwonderen, iedere dag.

Gisteren (donderdag) werd er een mw. binnengebracht met een eclampsie. Ze was die avond ervoor bevallen. Haar bloeddruk was bij binnenkomst 180/140 en ze was er heel slecht aan toe. Ook had ze steeds insulten en lag schokkend in bed. Daarnaast kreeg ze zuurstof en werd er een tube ingebracht + een maagsonde. Ze kreeg medicatie om haar bloeddruk te verlagen, zodat ze enigszins stabiel zou worden. Eén van de grootste risico’s voor haar is een hersenbloeding wat dodelijk kan zijn! Zelfs bij het testen van haar reflexen reageerde zij niet meer. Dit was één van de heftigste patiënten met eclampsie die we tot nu toe hebben gezien!
Er werd deze dag ook een jongetje geboren bij een vrouw, afkomstig uit een rijke familie. Het hele team stond er omheen & er moest bloed worden afgenomen voor stamcelonderzoek bij het kind. (dit kunnen alleen rijke ouders betalen) Overigens denken rijke vrouwen wel dat ze alle recht hebben om de boel bij elkaar te schreeuwen. ;p (& wij hadden geen hand meer over, zo hard kneep ze!)

Afgelopen week hoorden we van aardverschuivingen in Nepal & dreigende overstromingen, ook voor de provincie Bihar in Noord-Oost India, waar wij zitten. Het rampgebied is ongeveer 139 km. van ons vandaan. Tot nu toe is er nog geen gevaar & worden we niet geëvacueerd. Hopen dat het zo blijft & anders zijn er vast wat militairen die ons komen oppikken! ;p

Vandaag zijn we ons eigen ziekenhuis begonnen. We hebben 1 afdeling, genaamd “uitdrogingspreventie”. Hanna is zuster & tegelijk hoofd van de afdeling + ze heeft bepaald dat Joanne daarom niet hoeft te betalen. Als blijk van waardering heeft Joanne laten weten dat Hanna haar drie-delig zusteruniform niet aan hoeft. (: Kortom, Joanne is ziek (wellicht iets verkeerds gegeten) & Hanna zorgt heel goed voor haar. (: Dus een extra dag langer weekend. We hadden liever gewerkt natuurlijk, maar gezondheid is heeel belangrijk & geen zorgen, want het gaat goed met Joanne! & we hopen dat ze er maandag weer klaar voor is om te werken!

Allemaal een fijn weekend!
& jullie horen weer van ons.

Liefs Hanna en Joanne