Aankomst Duncan Hospital (Raxaul)
Blijf op de hoogte en volg Hanna en Joanne
18 Juli 2014 | India, Raxaul
‘We stoppen pas met zweten totdat we gaan rillen in Nederland’, deze slogan hebben we in onze kamer opgehangen. Wat is het wennen aan de hitte, de geuren en deze cultuur.
Gisteravond 18.30u Indiase tijd zijn we aangekomen bij onze eindbestemming, op de campus van Raxaul. Voorafgaand hebben we allereerst gevlogen van Delhi naar Patna, dit ging enorm goed. Daarna werden we opgehaald met de jeep van het ziekenhuis met daarin een onwijs goede chauffeur. Deze trip duurde 6 uur en we vermeden een heleboel kuilen en gaten. Wat een arme omgeving leven we en wat een contrast met wat we zagen in Delhi. Het is hier echt veel armer en mensen leven allemaal op straat. Best wel shocking.
In de avond kregen we een korte rondleiding en aten we met andere vrijwilligers, afkomstig uit Australië, Engeland, Schotland en de USA, totaal zijn we met z’n achten in het gastenverblijf. Engels is hier de voertaal, dus we doen niet anders. Mooi om te zien dat er vrijwilligers over de hele wereld zijn die hier willen helpen.
Na de maaltijd hebben we onze kamer opgevrolijkt, familie en vrienden zijn nu ons behang. En de vele kaartjes zijn opgehangen aan een slinger, wat een leuke decoratie!
O ja, we hebben er ook een huisdiertje bij, een ontzettend enge, vieze salamander. Hij gaat maar niet van onze kamer af. Om hem te accepteren en te leren waarderen hebben we hem een naam gegeven. Jullie mogen hieronder raden wat we hem voor naam gaven. :P
Vanochtend stonden we om 7.00u op, badend in het zweet sprongen we onder een koude douche, dat is echt een verademing! Om 8.00u zijn we naar de kapel geweest voor een korte dienst, daar werden we welkom geheten. Daarna hadden we een gesprek met de directeur van het ziekenhuis en kregen een rondleiding over de verlosafdeling. We hebben vandaag mee gekeken bij een keizersnede en een bevalling, indrukwekkend om te zien dat het er hier heel anders aan toe gaat. Hoe dankbaar mogen we dan zijn met onze zorg in Nederland. Bij de keizersnede gaat het operatiepersoneel eerst met elkaar in gebed. Allebei de kindjes waren gezond. Verder hebben we vandaag vooral kennis gemaakt met de staff en ons georiënteerd in het ziekenhuis.
Morgen zullen we echt aan de slag gaan! Onze werkdagen zijn van 8.00-17.00u en ons werk bestaat uit het begeleiden van vrouwen die bijna gaan bevallen (voor de kenners: vanaf 7 cm begeleiden wij).
De eerste dagen zijn vermoeiend door de vele indrukken, door het spreken in het Engels en het reizen.
We houden jullie op de hoogte,
Liefs Hanna en Joanne
Gisteravond 18.30u Indiase tijd zijn we aangekomen bij onze eindbestemming, op de campus van Raxaul. Voorafgaand hebben we allereerst gevlogen van Delhi naar Patna, dit ging enorm goed. Daarna werden we opgehaald met de jeep van het ziekenhuis met daarin een onwijs goede chauffeur. Deze trip duurde 6 uur en we vermeden een heleboel kuilen en gaten. Wat een arme omgeving leven we en wat een contrast met wat we zagen in Delhi. Het is hier echt veel armer en mensen leven allemaal op straat. Best wel shocking.
In de avond kregen we een korte rondleiding en aten we met andere vrijwilligers, afkomstig uit Australië, Engeland, Schotland en de USA, totaal zijn we met z’n achten in het gastenverblijf. Engels is hier de voertaal, dus we doen niet anders. Mooi om te zien dat er vrijwilligers over de hele wereld zijn die hier willen helpen.
Na de maaltijd hebben we onze kamer opgevrolijkt, familie en vrienden zijn nu ons behang. En de vele kaartjes zijn opgehangen aan een slinger, wat een leuke decoratie!
O ja, we hebben er ook een huisdiertje bij, een ontzettend enge, vieze salamander. Hij gaat maar niet van onze kamer af. Om hem te accepteren en te leren waarderen hebben we hem een naam gegeven. Jullie mogen hieronder raden wat we hem voor naam gaven. :P
Vanochtend stonden we om 7.00u op, badend in het zweet sprongen we onder een koude douche, dat is echt een verademing! Om 8.00u zijn we naar de kapel geweest voor een korte dienst, daar werden we welkom geheten. Daarna hadden we een gesprek met de directeur van het ziekenhuis en kregen een rondleiding over de verlosafdeling. We hebben vandaag mee gekeken bij een keizersnede en een bevalling, indrukwekkend om te zien dat het er hier heel anders aan toe gaat. Hoe dankbaar mogen we dan zijn met onze zorg in Nederland. Bij de keizersnede gaat het operatiepersoneel eerst met elkaar in gebed. Allebei de kindjes waren gezond. Verder hebben we vandaag vooral kennis gemaakt met de staff en ons georiënteerd in het ziekenhuis.
Morgen zullen we echt aan de slag gaan! Onze werkdagen zijn van 8.00-17.00u en ons werk bestaat uit het begeleiden van vrouwen die bijna gaan bevallen (voor de kenners: vanaf 7 cm begeleiden wij).
De eerste dagen zijn vermoeiend door de vele indrukken, door het spreken in het Engels en het reizen.
We houden jullie op de hoogte,
Liefs Hanna en Joanne
-
18 Juli 2014 - 13:16
Loïse En Mam:
Sander? Han? ;) -
18 Juli 2014 - 19:45
Paula:
Sally de salamander?
Gerrit de Gekko?
Met veel interesse lees ik jullie blogs!
Altijd boeiend om iets te lezen over andere culturen en landen.
Ik kan me voorstellen dat alles heel erg wennen is voor jullie.
Jullie zijn in een compleet andere wereld terecht gekomen.
Sterkte hoor!
-
18 Juli 2014 - 21:46
Marieke Sterk:
Hoi Joanne en Hanna,
Wat fijn om zo met jullie mee te leven. Een hele goede en leerzame tijd toegewenst.
Hr groet uit Zetten van Marieke -
19 Juli 2014 - 10:02
Arien:
Ha Joanne en Hanna,
Leuk om te lezen hoe jullie het vinden! Ben benieuwd hoe de klik met de andere vrijwilligers en het personeel is. Zijn de vrijwilligers allemaal verloskundigen?
Succes met wennen, bijkomen en daar mee gaan doen!
Groetjes, Anke en Arien -
19 Juli 2014 - 10:42
Anita:
Leuk om jullie blogs te lezen!
Veel werk plezier en suc6 met wennen!
-
19 Juli 2014 - 14:53
Majorie Overeem:
Dag Joanne en Hanna,
Wat fijn dat jullie behouden aangekomen zijn! Dankbaar!
Namens ons; Ome Teunis & Tante Majorie en je neven wensen we jou, Joanne en de anderen een goede, leerzame tijd toe. Dat jullie tot zegen mogen zijn!
Moedige meiden (!)
vind je kracht in God, steeds weer ' ..maar wie de HEERE verwachten, zullen hun kracht vernieuwen..' (Jes.40:30,31)
Hij geeft je nieuwe kracht!
Een lieve groet,
Tante Majorie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
