Er zijn vreugdevolle en moeilijke momenten..

Lieve lezers,

Het is alweer drie dagen verder, tijd voor een nieuwe blog. De afgelopen dagen hebben we hard gewerkt, hebben we veel kinderen op de wereld geholpen en hebben we voor het eerst ook een bevalling gezien van een doodgeboren kindje en zijn we getuige geweest van een bevalling waarbij het kindje na 20 minuten overleed.

Op dinsdag kwam er een moeder binnen 38+5 dagen zwanger, ze was aan het bevallen. De nurses hadden geen harttonen kunnen vinden, dus wordt er op haar kaart opgeschreven ‘dood kindje’, moeder weet dus van niets. De bevalling werd gecontinueerd en we waren getuigen van een mooi voldragen maar een levenloos kindje. Zo op het oog geen zichtbare afwijkingen, maar het was wel een ongecontroleerde zwangerschap in combinatie met een erg hoge bloeddruk van de moeder. Moeder mocht het kindje twee tellen zien en werd haar verteld dat het een jongetje was. Ze begon hartverscheurend te huilen. De zuster vertelde ons dat ze wanneer moeder ziet dat het een jongetje is, erg hard moeten huilen en als het een meisje ze dit niet doen. (Toch vragen we ons af of dit echt zo is). Vervolgens liepen we met het teiltje met het kind erin naar het loket en riepen de vader, hij aanschouwde het, schreef zijn handtekening op als bevestiging van de geboorte en werd het kind in een krant met daar omheen doeken gestopt.
Mw. was zo onrustig en bang tijdens het bevallen dat we moeite hadden om haar in bed te houden. Wellicht hebben vrouwen in India, in een dergelijke situatie, een voorgevoel als ze het kindje een poosje niet voelen schoppen in hun buik.
Heftig om mee te maken maar nog heftiger voor dit gezinnetje. We nemen ze mee in ons gebed.Dinsdag sloten we nog wel af met een mooie bevalling.

Woensdag was een rustigere dag en hebben twee vrouwen begeleid en gecoacht bij de bevalling. We assisteren waar nodig en zijn al erg bekend in allerlei Engelse (soms Hindische) medische terminologie.
Hier is de regel: ‘Als we een hoofd zien tussen de benen, gaan we aan de slag’. Soms moeten we er wel om lachen.

Vandaag begon de dag rustig, maar ineens zagen we allerlei zusters rennen naar de ‘pre-labourroom’.
We renden er achter aan en zagen dat een vrouw bevallen was (na 29weken zwangerschap) van een klein meisje dat nog aan de navelstreng vast in het gat in de grond lag (op de WC dus).
Zusters aanschouwden het kleine meisje als gestorven, maar na nogmaals goed kijken zagen we een hartslag in de navelstreng en bij de borstkas. Een dokter werd erbij gehaald, nurses begonnen een infuusje te prikken, wat twee keer mislukte. Vervolgens werd het kind nog gewogen, bij een bepaald gewicht, gaan ze niet meer behandelen. Het kindje woog 0,9 kg en zou de behandeling voortgezet mogen worden. Maar gezien het feit dat de moeder niet getrouwd was, erg jong was, werd de broer van mevrouw erbij gehaald. Die heeft uiteindelijk besloten verdere behandeling niet toe te staan. Hoe erg is het om te zien, dat wanneer er geen geld is, mw. niet getrouwd is en de baby een meisje is, deze keuze ‘moet’ worden gemaakt. Het kindje heeft nog 15 minuten geleefd, we hebben voor haar gebeden en haar tot het laatst vastgehouden. Het was aangrijpend zo’n klein, prachtig vechtertje te moeten zien sterven. Ze laten het namelijk helemaal alleen in een bedje sterven, niemand die er bij is. Zelfs de moeder is er niet bij. Toen het kindje gestorven was pakte de verpleegster het kindje in een sjaal van moeder en gaf het mee om zelf te begraven. We zijn er stil en verdrietig van en het is iets waar samen goed over kunnen praten, maar het speelt wel in onze gedachten.

Het was fijn om voor het eind van de dag nog een bevalling te mogen doen van een mooi gezond en levend meisje! Het contact met de nurses wordt steeds gezelliger en ze vertrouwen ons steeds toe.

Verder zijn we komend weekend op de helft van onze reis en we vonden dat dit wat wist-je-datjes waard zijn.:

Wist je dat,

W - e een collectie aan huisdieren hebben, van ratten tot salamanders?
E - ten hier altijd is om 6.45, 12.00 en om 19.00u en we tussendoor hele erg trek krijgen?

Z - onnen een heerlijk cadeautje is na een dag werken? Langer dan drie kwartier houden we het niet vol, maar het geeft ons energie?
I - nternet het warempel erg goed doet de afgelopen dagen?
J - oanne heel dienstbaar is, ook alle ‘muskieten bulten’ van Hanna wil incasseren?
N - epal heel dichtbij is, maar 20 minuutjes lopen? We hebben het al gezien!

O - p onze afdeling hier in het ziekenhuis er de afgelopen 12 dagen 183 kinderen zijn geboren
P - er 1,2 seconde een baby wordt geboren in India.

D - e vrouwen en mannen apart zitten in de metro, de voorste 2 coupés zijn voor de vrouwen en de laatste 8 voor de mannen.
E - en opblaasbaar matje dé uitvinding is voor een relatief goede nachtrust. De matrassen hier zouden je een dubbele hernia bezorgen.

H - anna is de sfeermaker, met kaarslicht zijn onze avonden hier reuze gezellig! Het wordt namelijk 18.30u al donker.
E - r een nieuwe gast is, een doctor die hier voor een week zal meekijken. hij komt uit Zuid-India, en is gespecialiseerd in infectieziekten. (Hij praat heel sloom :P)
L - ays-chips echt heel lekker is, koekjes echt heel lekker zijn en coca cola echt geniaal is? (Niet te beginnen over een heerlijk koud glas melk of een bruine boterham met kaas, waar we onwijs naar verlangen)
F - oto’s maken enorm fijn voor onze herinneringen en dat we een fotoboek zijn begonnen?
T - ot slot, we al 2,5 week weg zijn en dus bijna op de helft?

We blijven ons verwonderen en genieten! Er zijn blijde en moeilijke dagen, maar we zijn gezond en hebben het goed met elkaar! Daarnaast ervaren we dat God heel dichtbij is. Morgen nog een dag werken en dan even twee dagen weekend & opladen!

Tot snel,
Liefs Hanna en Joanne

PS: de eerste letters vormen een zin, die we uit zullen spreken in dit weekend! :P